Dubrownik podróże z Tomaszem Biały

W drodze powrotnej z wakacji w Uncin (Czarnogóra) przejeżdżając przez Chorwację wstąpiliśmy do Dubrownika. Mówi się, że Dubrownik to najpiękniejsze miasto Chorwacji i jedno z najpiękniejszych na świecie. Na mnie zrobił on podobne wrażenie jak Wenecja i dlatego z tą powszechną opinią

wypada się zgodzić.
Urzekła mnie przede wszystkim panorama miasta, zarówno z jego potężnych murów obronnych, dzięki którym Dubrownik nigdy nie był zdobyty w walce, jak i spod wzgórza Šrd, skąd w czasie ostatniej wojny serbska artyleria ostrzeliwała miasto.
Aż trudno uwierzyć, że na starówce i jej wąskich uliczkach toczy się normalne życie skoro każdego dnia przewijają się tędy tysiące turystów. Kamienne mury, domy i nawierzchnie ulic wypolerowanych przez setki lat do granic możliwości. Tłocznie, gwarno i niesamowicie gorąco, ale sympatycznie. Może tylko szpeci nieco susząca się w oknach bielizna lub rozpięta między zachodzącymi na siebie balkonami, a może właśnie to stanowi ten niepowtarzalny urok starego miasta. Do miasta od zachodu można wejść przez bramę Pile, a od wschodu przez bramę Ploče.

Aż do XIX wieku nie było innej możliwości wejścia do Dubrownika od strony lądu. Właśnie wtedy, aby ułatwić komunikację między starówką a północnymi przedmieściami, wybudowano północną bramę Buža, co po chorwacku znaczy dziura.
Od zachodu trzeba było pokonać most kamienny, a potem zwodzony. Od wschodu miasta strzegła twierdza Ravelin.
Największe wrażenie robi oczywiści główna ulica starego miasta Placa (Stradun), która rozciąga się od bramy Ploče do Wieży Zegarowej.
Od strony bramy Ploče największe zainteresowanie turystów przyciąga Wielka Fontanna Onufrego z 1438 roku, która powstała jako punkt czerpania wody z XV-wiecznych wodociągów. Warto wiedzieć, że wodę doprowadzano do Dubrownika z odległego o 12 km źródła w Rijece dubrovačkiej. W

czasie wielkiego trzęsienia ziemi w roku 1667 fontanna została poważnie uszkodzona, ale przetrwała.
Z ust kilkunastu kamiennych masek do dziś płynie woda i podobno, gdy ktoś napije się z każdej z nich, a potem wypowie życzenie, ma gwarancję jego spełnienia. W bezpośrednim sąsiedztwie fontanny znajduje się widoczny na zdjęciu XVI-wieczny Kościół Zbawiciela, który w niemal nienaruszonym stanie przetrwał trzęsienie, a nieco dalej kościół i klasztor Franciszkanów, których budowę rozpoczęto w 1317 roku.
Wschodni kraniec ulicy rozszerza się tworząc Plac Luža. Stoją przy nim najbardziej reprezentacyjne budowle dawnego Dubrownika: pałac Sponza, górująca nad miastem 31-metrowa wieża zegarowa i kościół św. Błażeja – patrona miasta. Na prawo przy ul. Pred Dworcom znajdują się Pałac Rektorów i katedra. Uwagę na placu zwraca też XV-wieczna kolumna Orlando, która przez stulecia była symbolem wolności, a w latach 1419 – 1808 powiewała nad nią flaga Republiki Dubrownickiej. Łokieć (przedramię) stojącego na niej rycerza (Rolanda) był też popularną miarą długości, natomiast samą kolumnę wykorzystywano w charakterze miejskiego pręgierza. /więcej fotografii/

Ostatnia aktualizacja tej witryny 2015-03-28 22:50