|
Wzorzec
rasy Mastif Tybetański
KRAJ POCHODZENIA - Tybet.
DATA PUBLIKACJI OBOWIĄZUJĄCEGO
WZORCA 03.05.1990
KLASYFIKACJA FCI: Grupa 2
Sznaucery, pinczery, molosy, szwajcarskie psy pasterskie,
rasy pokrewne. Sekcja 2. l Molosy, typ górski. Nie podlegają
próbom pracy.
Wygląd ogólny: Pełen
mocy, ciężki, dobrze zbudowany, o mocnym kośćcu, imponujący
swoim wyglądem; o poważnym, ale miłym wyglądzie.
Krótka charakterystyka: Towarzysz,
obrońca i stróż; powoli dojrzewający - suki w wieku 2-3 lat,
psy nie młodsze niż czteroletnie.
Usposobienie: Pełne
rezerwy, o zachowanym instynkcie obrończym.
Głowa: Dość duża, ciężka
i mocna. Masywna czaszka z wyraźnie zaznaczonym guzem
potylicznym i stopem. Czaszka i kufa równej długości, ew.
kufa nieco krótsza. Kufa oglądana ze wszystkich stron duża,
dobrze wypełniona i graniasta. Szeroki, dobrze pigmentowany
nos, nozdrza wyraźnie rozwarte. Dobrze wykształcone wargi,
niezbyt przylegające. W okresie dojrzewania głowa nieco
pomarszczona; zmarszczki znad oczu przechodzą w dół do
kącika warg.
Oczy: Bardzo wyraziste,
średniej wielkości, we wszystkich odcieniach brązu. Szeroko
osadzone, owalne i lekko skośne.
Uszy: Średniej wielkości,
trójkątne, zwisające, noszone nisko, skierowane do przodu,
przylegające ściśle do głowy; w
podnieceniu - pracujące. Uszy pokrywa miękki, krótki włos.
Szczęki/Zgryz/Zęby: Zgryz
nożycowy - silne szczęki z dokładnym zgryzem nożycowym, tzn.
górne zęby ściśle przykrywają dolne, zęby osadzone pionowo w
szczękach; zgryz cęgowy dopuszczalny. Najistotniejsze, aby
został zachowany graniasty kształt kufy.
Szyja: Mocna, dobrze
umięśniona, wysklepiona. Niezbyt duży łałok. Pokryta gęstym
nastroszonym włosem tworzącym grzywę.
Kończyny przednie:
Łopatki wyraźnie skośne, umięśnione, o mocnej kości.
Kończyny proste z mocnymi, lekko pochylonymi nadgarstkami,
cale pokryte gęstym włosem.
Tułów: Mocny, z prostym
grzbietem, umięśniony, prawie niezauważalny zad. Klatka
piersiowa dość głęboka, niezbyt szeroka, o umiarkowanie
wysklepionych żebrach, sięgająca do łokci. Tułów jest nieco
dłuższy niż wysokość w kłębie.
Kończyny tylne: Mocne,
umięśnione, dobrze kątowane z wyraźnie zaznaczonym kolanem i
bardzo nisko ustawionymi stawami skokowymi. Widziane z tyłu
stawiane równolegle. Wilcze pazury (pojedyncze lub podwójne)
mogą, ale nie muszą być usuwane.
Łapy: Dość duże, mocne,
zwarte, kocie, pokryte włosem.
Ogon: Średniej długości
lub długi, lecz niesięgający poniżej stawu skokowego.
Osadzony w linii zadu, zakręcony, noszony na bok. Obficie
owłosiony.
Chody: Ruch dynamiczny,
swobodny, prawie lekki i sprężysty. Przy przyspieszeniu nogi
stawiane zbieżnie. W stępie sprawia wrażenie bardzo
powolnego psa.
Szata: Psy wyraźnie
bardziej owłosione niż suki. Jakość szaty ważniejsza jest od
jej obfitości. Dość długi, gruby, z gęstym podszerstkiem
włos w porach zimnych, w letnich podszerstek bardzo rzadki.
Włos delikatny, ale twardy, prosty i sterczący; nigdy
jedwabisty, skręcony lub pofalowany; u egzemplarzy z gęstym
podszerstkiem, jest on prawie wełnisty. Szyja i łopatki są
owłosione w takim stopniu, aby dawały wrażenie grzywy.
Umaszczenie: Głęboka
czerń, czarne podpalane, brązowe, wszelkie odcienie złotego
lub szarego, także szare ze złotymi znaczeniami. Podpalanie
od intensywnego do bardzo rozjaśnionego. Biała gwiazdka na
piersi dopuszczalna. Znikome białe znaczenia na łapach
tolerowane. Znaczenia, u psów czarnych podpalanych i szarych
ze złotymi znaczeniami, rozmieszczone są nad oczami, na
dolnych partiach kończyn i na końcu ogona.
Wielkość:
Wysokość w kłębie:
minimum psy: 66 cm (26 ins)
suki: 61 cm (24 ins)
Wady: Każde odstępstwo od
wzorca należy traktować jako wadę. Jej ocena powinna być
proporcjonalna do stopnia tego odstępstwa.
UWAGA: Psy muszą mieć
dwa, normalnie rozwinięte jądra, w pełni usytuowane w
mosznie.
|
