|
Automatyczne zrównoważenie błysku wypełniającego.
Rodzaj automatycznego pomiaru i kontroli TTL światła błyskowego. Działanie
systemu pomiaru światła otaczającego (zastanego) i kalkulacji naświetlenia
jest integrowane z kalkulacją światła błyskowego. Poziom wydajności błysku
zostaje samoczynnie tak dobrany by zrównoważył się ze światłem otoczenia,
powodując najlepsze naświetlenie i obiektu i tła. Technika automatycznego
zrównoważenia błysku wypełniającego Nikona występuje w następujących
odmianach: przestrzenne (3D) zrównoważenie błysku wypełniającego,
wielopolowe zrównoważenie błysku wypełniającego, matrycowe zrównoważenie
błysku wypełniającego, skoncentrowane zrównoważenie błysku wypełniającego
i punktowe zrównoważenie błysku wypełniającego. Przestrzenne (3D)
zrównoważenie błysku wypełniającego i wielopolowe zrównoważenie błysku
wypełniającego tworzą razem technikę automatycznego zrównoważenia błysku
wypełniającego dzięki wielopolowemu pomiarowi TTL błysku. Zastosowanie
konkretnej odmiany zależy od kombinacji korpusu aparatu, lampy błyskowej i
obiektywu. W kombinacji z dedykowaną lampą Nikon Speedlight, F90X lub F70
stosuje technikę automatycznego zrównoważenia błysku wypełniającego dzięki
wielopolowemu pomiarowi błysku TTL.
Automatyczny pomiar TTL i
sterowanie błyskiem.
Czujnik w aparacie mierzy światło błyskowe, odbite od obiektu, na
powierzchni filmu i przerywa błysk w chwili, gdy naświetlenie osiągnie
właściwy poziom. Ponieważ czujnik, który kontroluje błysk, odbiera światło
po jego przejściu przez obiektyw, automatyczny pomiar TTL (skrót
angielskiego: Through The Lens) może być stosowany przy odbijaniu światła
błyskowego, wypełnianiu błyskiem cieni, używaniu wielu lamp błyskowych
jednocześnie itp. Dodatkową zaletą automatycznego pomiaru TTL błysku jest
szeroki zakres wyboru przysłony bez obawy o właściwe naświetlenie.
Przy zastosowaniu dedykowanej lampy Nikon Speedlight, F90X lub F70
dysponuje automatycznym zrównoważeniem błysku wypełniającego oraz
standardowym pomiarem TTL błysku.
Błysk wypełniający.
Metoda fotografowania z wykorzystaniem lamp błyskowych, w której łączy się
oświetlenie błyskowe ze światłem zastanym, aczkolwiek zrównoważenie tych
dwóch rodzajów oświetlenia nie jest konieczne wymagane.
Ciągłe samoczynne nastawianie
ostrości.
Ustalanie ostrości i jej poprawianie trwa dopóty, dopóki spust migawki
jest lekko wciśnięty, a lustro pozostaje w opuszczonej ("patrzącej")
pozycji. Funkcja użyteczna w sytuacjach, gdy odległość aparatu i obiektu
ma tendencję do częstych zmian.
Czas synchronizacji z lampą
błyskową.
Parametr ważny w zdjęciach przy świetle błyskowym. Czas otwarcia migawki
wystarczająco długi, by cała klatka filmu była w chwili błysku lampy
odsłonięta. Czas synchronizacji w F70 wynosi 1/125 s lub dłużej, a w F90X
1/250s lub dłużej.
Duże pole ustalania ostrości.
Czujnik dużego pola ustalania ostrości w kształcie krzyża (7 mm w
poziomie, 3 mm w pionie) nie ma "martwych obszarów", dzięki czemu potrafi
ustalić ostrość większości obiektów, również o pionowych liniach konturu.
EV - wartość świetlna.
Skrót angielskiego Exposure Value. Liczba, reprezentująca wszystkie
kombinacje czasu otwarcia migawki i przysłony, które dają taki sam efekt
naświetlenia w tych samych warunkach fotografowania (jasność obiektu) i
przy tej samej czułości filmu.
Dla filmu o czułości ISO 100/21 kombinacja czasu otwarcia migawki 1 s i
przysłony f/1,4 daje wartość świetlną 1 EV.
Aparat potrafi mierzyć światło tylko w pewnym zakresie wartości
świetlnych.
Fleksja Programu.
Funkcja ta pozwala chwilowo poprawić automatycznie wybraną kombinację:
czas otwarcia migawki / przysłona bez zmiany warunków właściwego
naświetlenia. Dzięki temu żądany czas otwarcia migawki albo przysłona mogą
być wybierane podczas stosowania automatycznego programu naświetlania.
Głębia ostrości.
Obszar największej ostrości obrazu przed i za obiektem, na który
nastawiono ostrość na skali odległości obiektywu. Głębia ostrości zależy
od wielu czynników, takich jak ogniskowa obiektywu, przysłona, odległość
fotografowania itp. W istocie odwzorowanie obiektu może być ostre tylko w
jednej płaszczyźnie - zazwyczaj równoległej do płaszczyzny filmu - zaś
przed nią i za nią stopniowo maleje. Jednak oko ludzkie nie rozróżnia
niewielkiej nieostrości i stąd właśnie wrażenie głębi ostrości, która
zależy również od wielkości ostatecznego obrazu oraz odległości jego
oglądania, a także - od indywidualnych właściwości oka.
ISO.
Międzynarodowa miara czułości emulsji fotograficznej. Im większa liczba,
tym większa czułość, i odwrotnie. Film o czułości ISO 200/24 jest dwa razy
czulszy niż film o czułości ISO 100/21, a dwa razy mniej czuły niż film o
czułości ISO 400/27. ISO to skrót angielskiej nazwy: International
Standards Organization - Międzynarodowa Organizacja Normalizacyjna, a
zarazem jak wspomniano - miara czułości emulsji. Pełny zapis jest
kompilacją dawnych oznaczeń ASA, uszeregowanych w ciągu geometrycznym, i
dawnych jednostek DIN uszeregowanych w ciągu arytmetycznym. W krajach
anglosaskich druga część zapisu miary czułości bywa pomijana.
Kod DX.
Informacja o filmie zakodowana magnetycznie na kasecie. Gdy F90X lub F70
automatycznie nastawia czułość filmu, odczytuje tę informację o czułości
(w zakresie od ISO 25/15 do ISO 5000/38) po włożeniu kasety do aparatu.
Korekcja naświetlenia.
Korekcję poziomu naświetlenia światłem zastanym wprowadza się poprzez
zmianę czasu otwarcia migawki i/lub przysłony - za pomocą: pamięci
automatycznego naświetlenia, wstępnego nastawienia korekcji naświetlenia
albo sekwencji zmiennych naświetleń.
Podczas fotografowania przy świetle błyskowym z dedykowanymi lampami Nikon
TTL Speedlight korekcja naświetlenia może być również stosowana przez
różnicowanie wydajności błysku.
Korekcja poziomu wydajności
błysku.
Używa się jej do automatycznego (TTL) sterowania światłem błyskowym.
Pozwala ona zmniejszyć lub zwiększyć poziom wydajności błysku, aby
przyciemnić lub rozjaśnić obiekt, oświetlony światłem błyskowym.
Liczba przewodnia.
Liczba przewodnia określa moc lampy błyskowej w zależności od czułości
filmu. Jest liczbą mianowaną i bywa zwykle wyrażana w metrach lub stopach.
Liczbę przewodnią stosuje się do obliczania liczby przysłony, przy której
naświetlenie będzie właściwe, według poniższego wzoru:
liczba przysłony = liczba przewodnia / odległość lampy od obiektu
Trzeba by je najpierw przetłumaczyć ...
Jeśli dana jest liczba przysłony, można obliczyć odległość lampy błyskowej
od aparatu z następującego wzoru:
odległość lampy od obiektu = liczba przewodnia / liczba przysłony
Wzór ten bywa przydatny do określania górnej granicy zasięgu błysku użytej
lampy.
LCD
Skrót angielskiego Liquid Cristal Display - wyświetlacz
ciekłokrystaliczny. W F90X lub F70 są dwa: wyświetlacz na wierzchu korpusu
aparatu oraz w wizjerze.
Liczba przysłony.
Liczba na pierścieniu przysłon obiektywu i na wyświetlaczach LCD, które
określają względną wielkość otwartej przysłony. Ciąg liczb przysłony
wzrasta w postępie geometrycznym, opartym na zmianach wielkości przysłony
obiektywu podczas jej otwierania i zamykania. Kolejne wzrastające liczby
szeregu otrzymuje się, mnożąc poprzednią liczbę przez współczynnik 1,4
(2).
Standardowe liczby skali to: 1,0; 1,4; 2; 2,8; 4; 5,6; 8; 11; 16; 22; 32
itd. Każda zmiana oznacza podwojenie lub zmniejszenie o połowę ilości
światła, przepuszczanego przez obiektyw.
Matrycowa metoda pomiaru światła
i kalkulacji naświetlenia.
Metoda pomiaru światła i kalkulacji naświetlania w nowoczesnych aparatach,
wykorzystująca wielosegmentowy czujnik oraz komputer. Zastosowana w F90X
lub F70 oraz innych małoobrazkowych lustrzankach Nikona, takich jak Nikon
F90, F-601, F-601M, F-401X, F4, F-801.
Jeśli w F90X lub F70 zamontowany jest obiektyw AF Nikkor typ D, zostanie
uruchomiony matrycowy pomiar światła z przestrzenną (3D) kalkulacją
naświetlania.
Obiektywy AF Nikkor typ D.
Obiektywy Nikkor, które wysyłają do mikrokomputera F90X lub F70 informację
o nastawionej odległości, wykorzystywaną przestrzenną (3D) matrycową
metodę pomiaru światła i kalkulacji naświetlenia lub przez technikę
przestrzennego (3D) zrównoważenia błysku wypełniającego (z lampami
błyskowymi Nikon SB-28, SB-26, SB-25 Speedlight).
Rozpoznawalne po literze "D" po informacji o jasności obiektywu (np. AF
Zoom-Nikkor 35-80 mm f/3,5 - f/4,5 D). Wszystkie obiektywy AF-I Nikkor są
typu D.
Odległość hiperfokalna.
Najbliższy punkt, na który fotograf może nastawić ostrość tak, by głębia
ostrości sięgnęła do nieskończoności. Dzięki nastawieniu na obiektywie
odległości hiperfokalnej uzyskuje się największą przy danej przysłonie
głębię ostrości, rozciągającą się od połowy odległości hiperfokalnej do
nieskończoności. Im dłuższa ogniskowa, tym większa odległość hiperfokalna;
im mniejszy otwór przysłony (większa liczba przysłony), tym mniejsza
odległość hiperfokalna.
Odległość ogniskowa (obrazowa).
Odległość od punktu głównego obrazowego obiektywu do ogniska obrazowego. W
aparatach małoobrazkowych (na błonę o szerokości 35 mm) obiektywy o
ogniskowej około 50 mm nazywa się normalnymi lub standardowymi. Obiektywy
o ogniskowej mniejszej niż 35 mm określa się mianem szerokokątnych, zaś
obiektywy o ogniskowej większej niż 85 mm - mianem teleobiektywów lub
obiektywów długoogniskowych. (Dokładnie rzecz biorąc, w polskiej
terminologii nazwę teleobiektyw rezerwowano dla obiektywów
długoogniskowych których fizyczna długość jest mniejsza, dzięki
odpowiedniej konstrukcji, niż ogniskowa.) Obiektywy, które pozwalają
użytkownikowi płynnie zmieniać ogniskową bez zmiany ostrości, nazywa się
zoomami, obiektywami zmiennoogniskowymi albo - w fotografii rzadko, w
filmie częściej - transfokatorami.
Pamięć automatycznego
naświetlenia - klawisz AE-L.
Stosowany do zapamiętywania automatycznie nastawianych parametrów
naświetlenia: czasu otwarcia migawki i/lub przysłony. Polecany, gdy
fotograf posługując się pomiarem skoncentrowanym lub punktowym - chce
nastawić poziom naświetlenia zdjęcia na podstawie jasności fragmentu
fotografowanej sceny.
Pojedyncze samoczynne nastawienie
ostrości.
Po nastawieniu ostrości na obiekt zostaje ona (tj. ustawienie obiektywu)
zablokowana. Przydaje się to przy zmianie kompozycji kadru.
Procesor (CPU).
Angielski termin Central Processing Unit oznacza dosłownie: główny element
przetwarzający (dane) czyli właśnie: procesor. Ta cześć nadzoruje
elektroniczne funkcje urządzenia.
Każdy obiektyw AF Nikkor (w tym AF Nikkor typ D) oraz AI-P Nikkor ma
wbudowany procesor.
Przedbłyski kontrolne.
Gdy stosowane jest automatyczne równoważenie błysku wypełniającego dzięki
wielopolowemu pomiarowi TTL, dedykowana lampa Nikon Speedlight wysyła
serię ledwie widocznych błysków wstępnych, które pozwalają komputerowi
aparatu przeprowadzić wstępną analizę sceny. Wielopolowy czujnik TTL
określa ilość odbitego światła. Następnie mikrokomputer aparatu ustala,
które pole czujnika TTL zostanie wykorzystane do kontroli wydajność błysku
i reguluje poziom wydajności błysku. Przedbłyski kontrolne są widoczne,
lecz nierozpoznawalne, bo w praktyce zlewają się z błyskiem właściwym.
Sekwencja zmiennych błysków.
Pozwala fotografowi na naświetlenie kilku zdjęć przy różnych poziomach
wydajności błysku z wykorzystaniem automatycznego (TTL) sterowania
światłem błyskowym, natomiast bez zmiany czasu otwarcia migawki i/lub
przysłony.
Sekwencje zmiennych naświetleń.
Sekwencje zmiennych naświetleń to automatyczne naświetlenie kilku zdjęć, z
których w każdym zastosowano inny czas otwarcia migawki i/lub inną
przysłonę. Funkcja ta współdziała ze wszystkimi sposobami naświetlania.
SLR
Skrót angielskiego Single Lens Reflex - lustrzanka jednoobiektywowa. Typ
aparatu, w którym patrząc przez wizjer, patrzy się zarazem przez obiektyw.
Również inne funkcje aparatu, takie jak pomiar światła i sterowanie
poziomem wydajności błysku, działają dzięki możliwości patrzenia przez
obiektyw.
Standardowy pomiar błysku TTL.
Rodzaj automatycznego pomiaru TTL i sterowania błyskiem, w ramach którego
nie wprowadza się żadnej automatycznej korekcji poziomu wydajności błysku.
Błysk jest kontrolowany niezależnie od wyniku pomiaru światła zastanego i
w większości przypadków daje nieco mocniejsze oświetlenie obiektu niż
automatycznie zrównoważony błysk wypełniający, powodując, że obiekt
wyraźnie odcina się od tła.
Sterowanie naświetleniem.
Automatyczny program: Aparat nastawia zarówno czas otwarcia migawki jak i
przysłonę tak, by właściwie naświetlić błonę. W F90X lub F70 stosuje się
dwie odmiany automatycznego programu sterowania naświetleniem:
wieloogniskowy automatyczny program oraz Warianty Programu.
Automatyczny dobór przysłony do ręcznie nastawionego czasu migawki:
Użytkownik wybiera czas otwarcia migawki, a aparat dobiera doń przysłonę
obiektywu tak, by właściwie naświetlić błonę.
Automatyczny dobór czasu otwarcia migawki do ręcznie nastawionej
przysłony: Użytkownik wybiera przysłonę, a aparat dobiera do niej czas
otwarcia migawki tak, by właściwie naświetlić błonę.
Ręczne nastawianie parametrów naświetlania: Użytkownik wybiera i czas
otwarcia migawki, i przysłonę, kierując się wskazaniami światłomierza
(według odczytu z wyświetlacza LCD) lub ignorując je tak, by uzyskać
żądane naświetlenie.
Synchronizacja przed zamknięciem
migawki.
Lampa błyskowa błyska tuż przed zasłonięciem kadru przez drugą zasłonę
migawki szczelinowej. Gdy czas otwarcia migawki jest długi (synchronizacja
z długim czasem otwarcia migawki), świecące elementy poruszającego się
obiektu tworzą na fotografii smugi świetlne za obiektem, którego obraz
zostaje "zamrożony" przez światło błyskowe.
Synchronizacja po otwarciu
migawki.
Lampa błyskowa błyska natychmiast po odsłonięciu przez pierwszą zasłonkę
migawki szczelinowej całego kadru. W taki właśnie sposób w F90X lub F70
działa normalna synchronizacja błysku z czasem otwarcia migawki.
Synchronizacja z długim czasem
otwarcia migawki.
Technika oświetleniowa, polegająca na jednoczesnym stosowaniu błysku i
długiego czasu otwarcia migawki. Zdjęcia z błyskiem, synchronizowanym z
krótkim czasem otwarcia migawki, robione przy słabym świetle otoczenia
albo w nocy dają często efekt oświetlonego błyskiem obiektu na ciemnym
tle. Zastosowanie razem z błyskiem dłuższego czasu otwarcia migawki
wydobywa na zdjęciu szczegóły tła. Połączenie długiego czasu otwarcia
migawki z synchronizacją przed zamknięciem migawki nadaje się szczególnie
do przedstawienia ruchu w postaci smug światła.
Synchronizacja z długim czasem otwarcia migawki w F90X lub F70 rozszerza
zakres automatycznie dobieranych czasów otwarcia migawki (automatyczny
program oraz automatyczny dobór czasu otwarcia migawki) do 30 s.
Tropienie ostrości.
Pozwala aparatowi przeanalizować szybkość poruszającego się obiektu na
podstawie danych o ostrości oraz uzyskać właściwą ostrość obrazu. Pozycja,
w której znajdzie się obiekt dokładnie w chwili otwarcia migawki zostaje
wcześniej przewidziana i odpowiednio do niej nastawiany jest obiektyw.
TTL
Skrót angielskiego Through The Lens - przez obiektyw. Większość lustrzanek
jednoobiektywowych (SLR) ma wbudowane światłomierze, które mierzą światło
po przejściu przez obiektyw. Ta cecha pozwala na ustalenie parametrów
zdjęcia według obrazu, który zostaje naświetlony na filmie. Ponieważ obraz
ten jest tworzony przez obiektyw zdjęciowy, kąt widzenia obiektywu oraz
ewentualne użycie filtrów zostają automatycznie wzięte pod uwagę, bez
konieczności wprowadzania poprawek.
Warianty Programu.
Pozwalają na wybór spośród programów dostosowanych do różnych sytuacji
zdjęciowych. W aparacie F90X dostępnych jest siedem Wariantów Programu, a
w F70 osiem.
Wieloogniskowy automatyczny
program naświetlania.
W wieloogniskowym automatycznym programie naświetlania stosowane są więcej
niż dwie kombinacje czasu otwarcia migawki i przysłony. Gdy ogniskowa
obiektywu zmienia się, odpowiednio zmienia się układ: czas otwarcia
migawki - przysłona, aczkolwiek naświetlenie pozostaje na tym samym,
właściwym poziomie.
Winietowanie.
Stopniowo zmniejszające się - od środka ku brzegom - oświetlenie filmu. Są
dwa rodzaje winietowania: winietowanie naturalne, powodowane przez
obiektyw oraz winietowanie, wynikłe z nieprawidłowego użycia akcesoriów
takich jak osłony przeciwsłoneczne lub filtry.
Zasięg błysku.
Zakres odległości, w obrębie których błysk jest w stanie dostarczyć
potrzebnych ilości światła. Zasięg błysku jest regulowany wartością
osiągalnej wydajności błysku. Wydajność błysku każdej automatycznej lampy
błyskowej może zmieniać się w zakresie, ograniczonym najdłuższym i
najkrótszym czasem trwania błysku. Obiekty, położone bardzo blisko, będą
potrzebowały mniejszej (aż do minimum) wydajności błysku, natomiast
odległe motywy będą wymagały większej ilości światła aż do osiągnięcia
największej wydajności błysku.
Zasięg błysku zależy od przysłony, czułości filmu itp.
Zmienne naświetlenia.
Fotografowanie tego samego obiektu w pewnym zakresie różnych poziomów
naświetlenia. Aparat F70 jest wyposażony w sekwencję zmiennych naświetleń
oraz w sekwencję zmiennych błysków. W F90X należy zamontować tylną ściankę
MF-26.
Zrównoważenie kontrastu błyskiem
wypełniającym.
Technika fotografowania przy świetle błyskowym. Oświetlenie błyskowe
dobierane jest tak, by równoważyło się ze światłem zastanym fotografowanej
sceny. |
